Duy sevgili!..
O saatlerde nükseder gamlı hallerim
Kaybederim senden yana ne varsa
Kimi ağlar, kimi sızlar
Ve zamanı parçalayan gözlerim
Yorgun umutlarla geceye sızar
İmkanı yok tesellinin
Sen o kadranı bozuk saatlerde,
Vuslatsız aşıkların dilindeki şarkı.
Düşünce gecenin alnına,
Hasret perdeleri pencerelerde kat kat
Adını haykırsam göklere neye yarar
O garip,
O soğuk sızı iner yüreğime
Bir tutam hüzün dökülür sürmelerime
Yaslarıma, kederlerime
Büker boynunu saksıdaki menekşe
Hasret dokurum gecenin tezgahında
Düşünce hayalin gözlerimden
Bahar mı, hazan mı bilinmez
Bu yürek yaralanır hey yar
Dökülmez avuçlarıma ne ay ne yıldız
Yokluğun kadar
Sabah olmuş güneş doğmuş neye yarar
Sensizlik sürgünüm olur
Götürür beni sevda kıran rüzgarlar
Duy sevgili!..
Böyle kaç mevsim geçti
Kara yazgılı kaderin ellerinden
Mutluluk geç kaldı, ayrılık daha tez
Vuruldum kırk yerimden
Dağıldım böyle kaç kez
Seni aradım
Düşlerim gecenin tutsağında
Saatlerse hep sensizliği vurdu
Bir yanımda dilsiz kapım
Bir yanımda yorgun yatağım
Gözlerimdeyse o deli sevda
Ne gecelerde buldum seni, ne gündüzlerde.
An geldi sustum..
Zemheri vurgunu dudaklarımdaki
Hasret kurşunuyla kendimi vurdum
Yoksun...
Müsaade ÖZDEMİR
