Son çocukluk da bitmişti ömrümde
Düşlerim belki kış ölüsü belki yaz
Kırlara bahar yetmese de içimde
Yüreğim nar çatlamasıydı sana kadar
Dilimde sözcüklerin çelik direnci
Sesimde ölüm rengine inat aşklar
Mavilikler yasaklandı gökyüzünde
Özgürlüğü kuş kanatlarında bekledim
Doğduğum gün adına "imge" dedim
Sevdim bütün insanları, insan yanlarını
Sen de seveceksin
Dallarına su yürümüş ağaçlara güleceksin
Kar yağsa da yaktığın ateşler üstüne
Ateşi yüreğinle körükleyeceksin
Kuş sesleri de ertelenebilir güne karşı
Çiy de düşebilir anıların üstüne
En güzel ezgileri nehirağzı denizlerde
Hep kendi sesinle türküleyeceksin
Hüzün ağaçlarının sevinç açtığını
Adının sonsuz anlamında göreceksin
Sevdim soluğunu rüzgar kılan insanları
Soluğumu soluklarına kattım
Bir damla uğruna gökyüzünü omuzladım
Bir çocuk ölümleri ağlattı beni
Bir de türkülerde kalabalık ihanetler
Gülüp geçtim yalan iktidarlar görkemine
Aşk adına sesimi sürdüm namlulara
En büyük eylemleri söz eyledim
Doğduğun gün adına "imge" dedim
Sen, elbette sen olacaksın biliyorum
Sesinde yirmibirinci yüzyılı dinliyorum
Adnan YÜCEL
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Bütün oyuncak bebeklere baktım,
Yok senin üstüne..
Bütün yaşanmış olasılara
Bütün olasılar gibi onlarca yıla
Sabır gibi deliliğime dayandın
Tırnaklarını kemirip
Dürüp defterlerimi
Ana okula başlattın beni
Yok senin üstüne..
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Zeytin fotoğrafı gibi sulandırırsın ağzımı
Ahlaklı düşüncenle, yok senin üstüne
Deliliğim ve akıllılığım da..
Yok senin üstüne
Telaşımı usandırdın
Kabına sığmaz halimi beklettin
Yok senin üstüne
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Cesaretimi toplayana kadar
Yarısını sen aldın
Beni sömürdün yaptıklarınla
Beni özgürleştirdin yaşattıklarınla
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Benimle iki aylık bebek gibi uğraşacak,
Yok senden başka..
Önüme kuş sütü koyacak,
Çiçekleri; oyuncakları,
Yok senden başka
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Benimle kerimeydin, deniz gibi,
Şiir gibi büyülüydün
Beni şımarttın sen yanımda
Beni baştan çıkardın yaptığınla
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Çocukluğumu yaratana kadar
Ellisine merdiven dayadım,
Hala yok senin gibisi..
Ben tanığım yok senin üstüne bir kadın
Bütün insanların takdirini alan
Yok senin gibisi..
Göbek çukurundadır
Bu dünyanın merkezi
Ben tanığım yok senin üstüne bir kadın
Göbek bağının üstünde filizlenir ağaçlar
Yok senin gibisi
Eriyen karından güvercinler su içer
Yok senin gibisi
Hurafeler yiyor geciken baharın bitkilerinden
Yok senin gibisi
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Kısaslardan iki sözcük kaybettim saklanması gereken
Üstüne erkekliğimin titrediği,
Yok senin gibisi..
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Zaman durur biten gününle
Yok senin gibisi
Devrimler ayaklanır biten kölelik sayfalarında
Yok senin gibisi
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
İnsanların yolları değişene kadar,
Yok senin gibisi..
Ve değişti de
Helâl ve haram haritalarda
Yok senin gibisi..
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Ruhumu kazırsın aşkın hizasıyla, deprem gibi
Beni yakarsın, batırırsın
Ateşe verirsin, söndürürsün beni
Hilâl gibi ikiye bölersin
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Devrimden daha uzun ruhumu çözersin
Devrimden daha mutlu
Ekersin beni
Suriye'nin gülleriyle
Ve nanesiyle
Ve portakalıyla
Ey kadınlar,
Saçlarınızın altına bırakırım asaletimi
Sorularla getirse de günleri
Ey kadınlar, siz bir dilin sözcüklerisiniz
Ancak O'dur
Geçmişte yaşananları hatırlatan bana
İki gözümün denizi bitti
Ellerimin mumlarıyla
Gördüm uygarlıkları
Beyazlık tükendi boşluk gibi
Dokundum billur gibi
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Halının sınırları üstünde toplanır çağlar
Bin.. binlerce yıldız dolaşır
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Senden başka ey sevgilim
İlk anılan büyür, ekinlerinin üstüne
Ve en son anılacak olan
Dudaklarda parıltılar tükenir,
Güzel adalet
Heyetinle bitti şehvet,
Bebeklerin gözyaşlarıyla
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Giydiğin hükümden,
Özgür kalmak mağara ehlinden
Yok senin gibisi..
Dişlerini kırdın onların
Şüphelerini başlattın
Mağara ehlinin sultanını düşürdün
Yok senin gibisi
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Göğsüne kabilenin hançerleri yöneldi
Ona ağladı sevgim
Feodalliği sen bittirdin
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Açlık bitti görüldüğü gibi
Şiirin uzun açlığı,
Kimsesiz yürümekten daha uzun
Açlığın rengi kalktı
Uyumlu bütün resimlerin çizgilerinden
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Duman tütse de,
Çıkarsın bu yağan külün içinden
Düşünsem..
Beyaz güvercinler gibi uçarsın düşüncemden
Ey kadınlar; sizde yazdım değişiminizin kitabını
Ancak şiirim boyun eğer hepinize
Bütün güzel kitaplardan geriye kalana kadar
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Benimle solan yeşillikte sevginin mirası
Beni alemin üç haberi arasından çıkarırsın
Yok senin gibisi
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Senden önce düğümlerimi çözecek
Bedenimin kültüründe
Havarım, gitarın havarı gibi
Ben tanığım, yok senin üstüne bir kadın
Mümkün değil..
Bu sevgiyi kaldıracak bir mertebe ateşi..
Yok senin gibisi, yok senin gibisi,
Yok senin gibisi…
Nizar KABBANİ
Çeviri: Metin FINDIKÇI
Burada yağmur yağıyor
Aralıksız yağıyor günlerdir
Ama sen yine de şemsiyeni
Almadan gel ilk otobüsle
Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün
Güller de bozamıyor bu uzun
Karanlık sessizliğini kentin
Anılarını yitiriyor sokaklar
Bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları
Tarih de kekemeleşiyor bazan
Ki o zaman aşktır tek bilici
Aşksa yürümek gibi bir şey
Duyabilmek kuşların gelişini
Anısı bizsek eğer bu kentin
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir
Sonra yürümeliyiz seninle
Sokaklara caddelere çıkmalıyız
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan
Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun
Ahmet Telli
Ben ne çabuk sen oldum,
Sarardı mevsimin tenindeki dokunuşu,
Yağmurlarda üşüdüm.
Bekledim seni ey sevdiğim
Hasretine dayanamaz oldu,
Şiirlerimin sana her okunuşu.
Şehrim, suskun odalarım
Seni özlercesine
İsyan edercesin zamana.
Sen ne çabuk geldin,
Ne çabuk kendi içimdeki aynalarda kendimdin.
Ah kırlangıçların döndüğü vakitlerde,
Yollarına düştüğüm yarim
Bastığım yerlerde şimdi sensizlik
Uzaklığında, içimdeki kimsesizlik
Ve çocukluğumda,
Ruhumu çalan çaresizliktir
Seni yaşayabilmek.
Unutma sen beni
Ne ihtimallerden çıkarım ben, sevdalarına
Nede dönüşü olmayan iklimler,
Eskitir içimdeki aşk'ı sana
Sen benimsin..
Benimle kalmalısın, yaşanmamış her yarına.
Ben seni uzaktan sevdim.
Uzaklar yangındır, seni yangınlarım bildim.
Özledim seni özlemediğim kadar hiçbirşeyi,
Yanımda istedim,
Bekledim titreyen düşlerimde,
Ah alazında ne ateşlere,
Yokluğunu sitem kabullenip küllendim.
Seni hep sevdim, sevdiğim..
Boşver başkalarının düşüncelerini,
Aksesuar takıntısı sansınlar cümlelerimi
Ben aşkı şiirlerimle senin yüreğinde meyledim.
Ah aynaları toz tutmuş gençliğim
Ne tükenir bu sevda artık bende,
Ne dudaklarımda yarimin sıcaklığı..
Hayat buysa sevdiğim,
Ben her şeyi, hiçbir şeyden çok ezberledim.
Yalnızlık ayrılık değil bende,
Ayrılık zamansızlıktır hayallerimde.
Zor değil, içine düştükçe öğrendim
Zamansız terkedip
Denizlerine ayışığı kopyalayan bir şehri.
Yalnız seni,
Yalnız sendeki kendimi görebilmek için sevdiğim
Sana kundağında gözleri yumuk aşklar getirdim.
Aşk bilip bendeki her hayalini,
Ve her hayalinde
Bana seslenen sevdalarından geçtim.
Sen ordasın biliyorum,
Burası koskoca bir suskunluk şimdi.
Ayrılık değil bana yokluğun
Üşüyen yapraklarda ağlayan rüzgar,
Çocukluğum, tutuyor ellerimden
Bekle beni sevdiğim.
Bir şehir yalnızlığımı öldürüyor
Türkü tadında azar azar
Bende kalan ne varsa
Issızlığında duyulan ayak sesleri.
Sokaklarım, caddelerim
Ve göz kırpan ışıkları gibi içime çektiğim
Bir nefesin var bende sevdiğim.
Zor değil elbet anlıyorum
Yavan kalır hep, yaşanmışlık adına sonralar
Yağmura gözyaşı saklar sabahlar,
Ve ucu yanık mektuplar..
Gidiyor işte herşey
Bir adımlık hayat buymuş dediğim.
Sen ordasın ama, biliyorum,
Bekle beni sevdiğim,
Ben bu şehre yokluğunu terkedipte geliyorum.
Ah yüreğine mavi boncuklar takılası yarim,
Birgün zaman bırakır seni avuçlarıma.
İşte o zaman, yalnız o zaman..
Ben yüreğime saplanan geceleri,
Sen bilirim...
(Yazarı Bilinmiyor)
Biz mutlu sonlar katiliyiz.
Kavuşursak biteriz biz.
Sevgiyle bakan gözleri kör ederiz.
Herkesin bildiği bir aşk,
Herkesin attığı bir imza
Herkes gibi değiliz biz.
Belki biraz serseri,
Belki biraz deliyiz,
Ama kavuşursak biteriz biz.
Pervane böceğinin mum alevine sevdası
Ateş böceğinin susuzluğuyuz biz
Yanar ama su içmeyiz
Etrafında döner, alevle dansederiz.
Bize kimseden zarar gelmez,
Biz zararı ancak kendi kendimize veririz.
Severiz, özleriz, aşktan ölsek kimseye söylemeyiz.
Biz artık biz değiliz.
Ruhlar kavuşur ve konuşur gökyüzünde bir yerde
Ama bedenen kavuşursak biteriz biz.
Melekler bize ağlar, biz halimize güleriz.
Onu bilir, onu söyleriz,
Kavuşursak biteriz biz.
İki sınır ülkenin dikenli telleriyiz,
Dokunursak kanar ellerimiz.
Kimselere söylemez gizli gizli severiz
Ama kavuşursak biteriz biz.
Bir kor var içimizde yanan,
Onu küllendiremeyiz.
Görüşemeyiz, konuşamayız ve sevişemeyiz.
Bir aşk var bizi biz yapan,
Kavuşursak biteriz biz.
Biz herkes gibi değiliz.
İstadeğimiz zaman gelip,
İstediğimizde gidemeyiz.
Kahve içip, gülüp, konuşup, başbaşa yemek yiyemeyiz.
Ne bir filmdeki mutlu son,
Ne de göz yumulacak bir kaçamak değiliz biz.
Sadece özlemle severiz,
Ve kavuşursak biteriz biz.
Sevda iki kişinin birbirine aşkı değil artık.
Artık her aşk her ağızda sakız.
Biz birbirimize aslında her aşıktan daha yakınız.
Belki ayrı şehirlerdeyiz,
Ama her gece aynı mehtapta buluşur,
Yağmur yağarsa, çıkar,
Aynı yağmurun altında ıslanırız.
Bu aşkı ancak biz biliriz.
Şiirleri güvercinlerin kulağına fısıldar,
Mektupları suya yazarız.
Biz belki ayrıyız,
Ama her gün aynı geceyi sabahlarız.
Melekler bize ağlar, biz halimize güleriz.
Onu bilir onu söyleriz.
Kavuşursak biteriz biz.
Uğur ARSLAN
